Kunnen plantengroeilampen mensen schaden?

De snelle toename van het gebruik van LED-technologie voor verlichtingstoepassingen in de tuinbouw heeft ook geleid tot discussies over de mogelijke gezondheidsrisico's voor de mens in vergelijking met bestaande verlichtingsoplossingen. Dit komt enigszins door de verschillen in uiterlijk (kleur en intensiteit) van het licht in dergelijke toepassingen.

Bij een voldoende hoge intensiteit kan elk type licht, ongeacht de bron, de ogen of de huid beschadigen door langdurige thermische blootstelling of fotochemische effecten van ultraviolet, blauw licht en/of infraroodstraling. Blauw licht met een kortere golflengte en hogere energie (400 nm en 500 nm) kan schade aan het netvlies veroorzaken door een combinatie van fotochemische werking en hoge intensiteit. Lichtbronnen met een hogere concentratie zorgen voor meer directe energie en een hoger risico. Zo is staren naar een heldere blauwe lucht (verstrooid blauw licht) een laag risico, terwijl direct in de zon kijken vrijwel onmiddellijk onherstelbare schade kan veroorzaken.

Langdurig direct kijken naar felle lichtbronnen moet altijd worden vermeden, vooral op korte afstanden. In de praktijk besteedt niemand vrijwillig veel tijd aan het rechtstreeks kijken naar een intense lichtbron. Gezond verstand en de natuurlijke menselijke instinctieve afkeerreactie (we sluiten instinctief onze ogen of kijken weg) betekent dat langdurige directe blootstelling van het oog aan een mogelijk schadelijke lichtbron wordt vermeden.

Net als andere verlichtingstechnologieën, Kweeklampen planten moet worden gecontroleerd op fotobiologische veiligheid volgens EN 62471 – de norm voor fotobiologische veiligheid van lampen en lampsystemen. Dit omvat thermische en blauwlichtanalyse in het spectrale bereik van 200 nm tot 3000 nm. EN 62471 classificaties voor blootstellingslimieten vertegenwoordigen omstandigheden waaronder wordt aangenomen dat de meeste mensen herhaaldelijk kunnen worden blootgesteld zonder nadelige gezondheidseffecten. Opgemerkt moet worden dat de classificatie alleen een potentieel risico aangeeft. Afhankelijk van het gebruik wordt het risico mogelijk geen echt gevaar.3